Semasa sakit, Rasulullah SAW masih bisa memberi khutbah. Antara khutbah yang diberikan oleh Baginda SAW ialah (yang bermaksud), “Sesungguhnya sudah akrab pemergianku daripada kau semua, sesiapa yang pernah saya rotan belakangnya, ini belakangku. Sila balas kepadaku. Sesiapa yang pernah saya hina, ini diriku. Silalah beliau membalasnya. Sesiapa yang pernah saya ambil hartanya, ini hartaku. Silalah beliau ambil kembali dan janganlah takut kemarahan daripadaku kerana itu bukan akhlakku. Sesungguhnya orang yang paling saya sukai dalam kalangan kau ialah orang yang mengambil haknya daripada saya sekiranya beliau memiliki hak itu.”
Selepas itu, seorang sobat berdiri dan menyebut beliau mempunai tiga dinar daripada harta Rasulullah SAW. Baginda meminta Qusam memperlihatkan tiga dinar kepada sobat itu. Selepas itu, beliau bertanya kepada sobat itu, “Mengapa kau minta, sedangkan ini Rasulullah?” Sahabat itu berkata, “Aku mahu menjadi orang yang paling dikasihi oleh Muhammad.” Rasulullah SAW mengulangi lagi pertanyaannya, tetapi tiada seorang pun yang bangun. Rasulullah SAW berkata, “Kalau begitu halalkan kepada saya untuk berjumpa dengan Tuhanku dalam keadaan hatiku tenang. Ðengan kau menghalalkan kepada saya pun saya rasa belum selamat.”
Kemudian, Rasulullah SAW berkata, “Sesungguhnya seorang hamba diberi pilihan untuk diserahkan kepadanya segala kekayaan dunia semuanya abadi di dunia lalu beliau masuk syurga.” Rasulullah SAW menentukan bertemu dengan Tuhannya dan masuk syurga.
Apabila mendengar ucapan itu, Abu Bakar menangis teresak-esak. Beliau berkata, “Bahkan kamilah yang menebus kau dengan diri kami dan bawah umur kami, wahai Muhammad.” Ðaripada kata-kata Muhammad, Sayidina Abu Bakar sanggup memahami hamba yang Muhammad sebutkan itu yaitu diri Baginda sendiri.
*Sumber dari mengkarak.blogspot.com
